NFC wordt vrij gebruikelijk dankzij de groei van online betaalsystemen zoals Samsung Pay en Android Pay. Zeker als het gaat om high-end toestellen en zelfs veel middenklassers. Je hebt de term waarschijnlijk al eerder gehoord, maar wat is NFC precies? In dit stuk leggen we uit wat het is, hoe het werkt, en waar het voor gebruikt kan worden.
NFC stands for “Near Field Communication” and, zoals de naam al aangeeft, het maakt communicatie op korte afstand tussen compatibele apparaten mogelijk. Hiervoor is minimaal één zendapparaat vereist, en een andere om het signaal te ontvangen. A range of devices can use the NFC standard and will be considered either passive or active.
Passive NFC devices include tags, en andere kleine zenders, that can send information to other NFC devices without the need for a power source of their own. Echter, ze verwerken niet echt informatie die uit andere bronnen wordt verzonden, en kan geen verbinding maken met andere passieve componenten. Deze nemen vaak de vorm aan van interactieve borden op muren of advertenties.
Actieve apparaten kunnen zowel gegevens verzenden als ontvangen, en kunnen zowel met elkaar als met passieve apparaten communiceren. Smartphones are by far the most common form of active NFC device. Ook OV-kaartlezers en touch-betaalautomaten zijn goede voorbeelden van de technologie.
Hoe werkt NFC?
Nu we weten wat NFC is, hoe werkt het? Net als Bluetooth en WiFi, en allerlei andere draadloze signalen, NFC werkt volgens het principe van het verzenden van informatie via radiogolven. Near Field Communication is een andere standaard voor draadloze gegevensoverdracht. Dit betekent dat apparaten aan bepaalde specificaties moeten voldoen om goed met elkaar te kunnen communiceren. De technologie die in NFC wordt gebruikt, is gebaseerd op ouder RFID (Radiofrequentie-identificatie) ideeën, die gebruik maakte van elektromagnetische inductie om informatie over te brengen.
Dit markeert het enige grote verschil tussen NFC en Bluetooth/WiFi. De eerste kan worden gebruikt om elektrische stromen in passieve componenten te induceren en om alleen gegevens te verzenden. Dit betekent dat passieve apparaten geen eigen stroomvoorziening nodig hebben. In plaats daarvan kunnen ze worden gevoed door het elektromagnetische veld dat wordt geproduceerd door een actieve NFC-component wanneer deze binnen bereik komt. Helaas, NFC technology does not command enough inductance to charge our smartphones, maar QI-laden is gebaseerd op hetzelfde principe.
De transmissiefrequentie voor gegevens via NFC is 13.56 megahertz. U kunt gegevens naar beide verzenden 106, 212, of 424 kilobits per seconde. Dat is snel genoeg voor een reeks gegevensoverdrachten, van contactgegevens tot het uitwisselen van foto's en muziek.
Om te bepalen welk soort informatie tussen apparaten wordt uitgewisseld, de NFC-standaard heeft momenteel drie verschillende werkingsmodi. Perhaps the most common use in smartphones is the peer-to-peer mode. Hierdoor kunnen twee NFC-apparaten verschillende soorten informatie met elkaar uitwisselen. In deze modus schakelen beide apparaten tussen actief bij het verzenden van gegevens en passief bij het ontvangen.
Lees-/schrijfmodus, anderzijds, is een eenrichtingsgegevensoverdracht. Het actieve apparaat, eventueel uw smartphone, verbinding maakt met een ander apparaat om daar informatie uit te lezen. NFC-advertentietags gebruiken deze modus.
De laatste werkingsmodus is kaartemulatie. Het NFC-apparaat kan functioneren als een slimme of contactloze creditcard en betalingen uitvoeren of gebruikmaken van openbaarvervoersystemen.
Vergelijkingen met Bluetooth
Terwijl we de vraag “Wat is NFC?”, hoe verhoudt het zich tot andere draadloze technologieën? Je zou kunnen denken dat NFC een beetje overbodig is, gezien het feit dat Bluetooth al jaren op grotere schaal beschikbaar is. Echter, Er zijn verschillende belangrijke technologische verschillen tussen de twee die NFC onder bepaalde omstandigheden aanzienlijke voordelen opleveren. Het belangrijkste argument vóór NFC is dat het veel minder stroomverbruik vereist dan Bluetooth. Dit maakt NFC perfect voor passieve apparaten, zoals de eerder genoemde reclametags, omdat ze kunnen werken zonder een grote stroombron.
Echter, deze energiebesparing heeft enkele grote nadelen. Het meest opvallend, het zendbereik is veel korter dan bij Bluetooth. Terwijl NFC een bereik heeft van ongeveer 10 cm, slechts een paar centimeter, Bluetooth-verbindingen kunnen gegevens verzenden tot 10 meter of meer van de bron. Een ander nadeel is dat NFC een stuk langzamer is dan Bluetooth. Het verzendt gegevens met een maximale snelheid van slechts 424 kbit/s, vergeleken met 2.1 Mbit/s met Bluetooth 2.1 of rond 1 Mbit/s met Bluetooth Low Energy.
Maar NFC heeft wel één groot voordeel: snellere connectiviteit. Door het gebruik van inductieve koppeling, en de afwezigheid van handmatige koppeling, het duurt minder dan een tiende van een seconde om een verbinding tussen twee apparaten tot stand te brengen. Terwijl moderne Bluetooth behoorlijk snel verbinding maakt, NFC is voor bepaalde scenario’s nog steeds superhandig. Namelijk mobiele betalingen.
Samsung Pay, Android Pay, en zelfs Apple Pay gebruikt NFC-technologie – hoewel Samsung Pay een beetje anders werkt dan de andere. Terwijl Bluetooth beter werkt om apparaten met elkaar te verbinden voor bestandsoverdracht, verbindingen met luidsprekers delen, en meer, we verwachten dat NFC altijd een plaats zal hebben in deze wereld dankzij mobiele betalingen – een snel groeiende technologie.
Conclusie
Nu we de vraag “Wat is NFC?”, we willen graag van u horen als u nog andere vragen heeft over deze draadloze technologie. Laat ons uw vragen weten in de reacties!
